RADIESTEZJA

Sprzęt stosowany w radiestezji

Podstawowym narzędziem pracy współczesnego radiestety jest najczęściej wahadło. Jest to dowolna, niewielka masa zawieszona na niesztywnym cięgle. Materiałem z jakiego może być ono wykonane jest prawie każdy materiał, który nie ulega namagnesowaniu oraz nie ma właściwości radioaktywnych. Najczęściej jest to mosiądz, brąz, miedź, złoto, srebro, drewno, szkło. Dobry materiał na cięgna wahadła to bawełna, jedwab, wełna, len, włosie końskie. Przykładem prostego wahadła jest obrączka zawieszona na bawełnianej nitce.

Dobre wahadło można zrobić nawet z kasztana czy bezpiecznika prądowego. Każdy radiesteta powinien dobrać sobie wahadło z materiału, który jest dla niego najbardziej właściwy. Dobór wahadła jest bardzo ważny gdyż przekłada się na odpowiednią „czułość radiestezyjną” co oznacza uzyskiwanie intensywniejszych ruchów wahadła przy mniejszym wydatku energii radiestety.

Obecnie najbardziej rozpowszechnianym materiałem z jakiego wykonane są wahadła to mosiądz i drewno bukowe.

Kształt wahadła może praktycznie być dowolny. Istnieją wahadła kuliste, stożkowate, cylindryczne, podłużne, podobne do odwróconej kropli wody itd. Szczególną grupę stanowią wahadła emitujące promieniowanie własne tzw. wahadła egipskie – o nazwach Ozyrys, Izis oraz Karnak. Wahadła te mają dość szczególne kształty wynikające z proporcji i określonej geometrii. Szczegółowo omawiamy je na naszych szkoleniach.

Wahadła używane do normalnych prac radiestezyjnych powinny być zakończone łagodnie, najlepiej półokrągło. Należy unikać wahadeł szpiczasto zakończonych. Dla poczatkującego adepta radiestezji najbezpieczniejsze jest wahadło Izis o stożkowym zakończeniu bez wyraźnego szpica.

Wahadło może wykonywać bardzo różne rodzaje ruchów np: obroty kołowe zgodne z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, obroty kołowe przeciwne do ruchu wskazówek zegara, obroty eliptyczne zgodne z kierunkiem ruchu wskazówek zegara, oscylacje poziome, bezruch itd. Wszystkie ruchy wahadła odnosi się i klasyfikuje względem ciała radiestety. Szczegółowe znaczenie tych ruchów można poznać na naszych szkoleniach.

Wahadło spełnia najczęściej dwie funkcje: anteny odbiorczej i wskaźnika. Niektóre wahadła mogą być także nadajnikami energii subtelnych. O ile jako wskaźnik wszystkie wahadła zachowują się identyczne, o tyle jako anteny i nadajniki mają właściwości bardzo różne.

Mając to na uwadze można wyróżnić kilka klasyfikacji wahadeł:

  • ze względu na zakres przechwytywanych promieniowa: szerokopasmowe, zakresowe, i rezonansowe.
  • ze względu na emisję promieniowań własnych: czynne i bierne
  • ze względu na własności mentalne: wahadła mentalne i amentalne
  • ze względu na zjawisko pamięci materii: z pamięcią i bez.
  • ze względu na zastosowanie: terapeutyczne, diagnostyczne, pomiarowe, uniwersalne, itd.

Często się zdarza że dane wahadło może należeć do kilku grup i tak wspominany wcześniej Karnak jest jednocześnie mentalny, ma promieniowania własne, ma pamięć materii. Szczegółowo te zagadnienia omawiamy na naszym kursie radiestezji.

Wahadło jest rzeczą osobistą i nie powinna nim pracować inna osoba. Przystępując do pracy z wahadłem powinniśmy być zrelaksowani i skupieni na przedmiocie badań.

Kurs wahadlarstwa na potrzeby

Drugim ważnym narzędziem pracy radiestety są różdżki. Nazwy różdżkarstwo używano jako zamiennej nazwy dla radiestezji we wczesnej fazie jej rozwoju. Technika poszukiwania ujęć wody, złóż mineralnych itp. oraz wyboru optymalnych miejsc osiedleńczych obywała się od dawien dawna przy pomocy różdżki. Najstarsze przekazy opisują konwencjonalne różdżki jako gałązki wierzby lub leszczyny w kształcie odwróconej dużej litery „Y”.

Typowa i podstawowa wersja różdżki dwuramiennej to rozdwojona gałąź wycięta z leszczyny, wierzby, klonu lub dębu. Gałąź przeznaczona na różdżkę powinna być elastyczna i dostatecznie rozwinięta. Niestety różdżki drewniane są niewygodne w długotrwałym używaniu, szybko wysychają i pękają, dlatego też współcześnie powszechnie stosowane są różdżki metalowe.

Materiał z jakiego są wykonane to drut miedziany, mosiężny, pręty ze stali sprężynowej lub twardego mosiądzu oraz masy plastyczne. Mają różny kształt – od prostych drutów zlutowanych na końcu, poprzez pętle i romby, po różdżki ramkowe w kształcie kwadratu o nieco wklęsłych bokach, spiralne w kształcie podkowy lub dużych półkoli. Najbardziej rozpowszechniona jest tak zwana różdżka wstęgowa, która przypomina typowe różdżki drewniane.

Ciężar i napięcie różdżki powinny być dostosowane do posiadanego stopnia czułości radiestezyjnej. Początkujący różdżkarze powinni zaczynać posługiwać się różdżkami cienkimi i lekkimi, o niewielkim napięciu i długości ramion, dobrze dobranej do szerokości ciała.

Podobnie jak w przypadku wahadeł, różdżki w zależności od rodzaju mogą wykonywać bardzo różne ruchy. Odczytanie i znaczenie tych ruchów dla radiestety omawiamy na naszych kursach.

Różdżki zasadniczo ze względu na ich kształt można podzielić na trzy klasy:

  • różdżki kątowe – w kształcie litery L inaczej zwane hiszpańskimi (rezonatorami). Krótsze ramię służące do trzymania różdżki osadzone jest w prowadnicy zapewniającej swobodny obrót dłuższego ramienia. Radiesteta zazwyczaj wykorzystuje dwie różdżki hiszpańskie trzymając je tak, aby ich dłuższe ramiona były do siebie równoległe.
  • różdżki dwuramienne – w kształcie liter Y lub V. Są to różdżki, które trzymany przy testowaniu i pracach dwoma rękami. Ręce należy trzymać w pewnej odległości od siebie, aby uzyskać właściwe napięcie na różdżce.
  • różdżki jednoramienne – w najprostszej formie to zwykła giętka gałązka trzymana w jednej ręce za cieńszy koniec. Tego typu sprzęt trzymany jest zazwyczaj tuż przed sobą w prawej ugiętej ręce, prostopadle do ciała. Może to też być kawałek pręta gdzie jeden jego koniec jest cięższy i pozostaje w równowadze chwiejnej z końcem trzymanym w ręku. Wskazania są podobne do pracy wahadłem.

 

Oczywiście można powiedzieć iż liczba rodzajów różdżek jest nieskończona bo każdy dzień przynosi nowe konstrukcje. Podobnie jest z wahadłami. Dlatego ważne jest aby na początku swojej pracy radiestezyjnej wybrać takie urządzenia, które będą z nami w harmonii i nie będą stanowiły przeszkody w prowadzonych pracach radiestezyjnych. Na kursach organizowanych przez stowarzyszenie staramy się pomóc ich uczestnikom w doborze odpowiedniego dla nich sprzętu radiestezyjnego.